Każdy obraz, który powstaje pod moimi dłońmi, jest zapisem subtelnego kontaktu z niewidzialnym światem. Nie tworzę według planu. Nie szkicuję wcześniej historii. Wszystko przychodzi w swoim czasie – jak szept, który można usłyszeć tylko wtedy, gdy umilknie hałas codzienności. Maluję wtedy, gdy czuję przepływ. Gdy jestem w przestrzeni, która mówi więcej niż słowa. To, co się wtedy pojawia – kształty, kolory, struktury – jest odbiciem tego, co porusza się na głębszych poziomach istnienia. Każda linia, każda faktura niesie w sobie znaczenie, którego nie trzeba tłumaczyć. Ono po prostu się czuje. Nie wiem, dla kogo powstaje dany obraz. Ale kiedy trafia do swojego domu, wszystko układa się na właściwym miejscu.